Ogłoszenia Szczecin, Ogłoszenia Praca Szczecin

Dziecko uczy sie wybierac

Możesz nauczyć latorośl mądrze korzystać ze swobody.

Jak uchronić pociechę od błędów, nie kontrolując każdego jej kroku.

Jesteś odpowiedzialna za swoje dziecko. Troszczysz się o nie, doradzasz, podpowiadasz. Przychodzi jednak taki moment, kiedy chce ono mieć na swoje życie większy wpływ. To proces nieuchronny, choć ty, jak każda mama, obawiasz się tego. Martwisz się, czy pociecha wypuszczona spod twoich skrzydeł poradzi sobie, czy nie zrobi jakiegoś głupstwa, czy dokona słusznych wyborów.

Aby niezależność nie okazała się zgubna dla dziecka, powinnaś je na nią przygotować. Oto jak możesz pomóc synowi czy córce stać się bardziej samodzielną osobą oraz mądrze korzystać z braku rodzicielskich ograniczeń.

Prawo wyboru to podstawa

Życie podpowiada różne scenariusze. Który z nich wybrać? Na co postawić? Dzieci, za które to dorośli zawsze podejmują decyzje, mają problemy z dokonywaniem mądrych i racjonalnych wyborów i co gorsza, są podatne na wpływy innych. Czują się pewniej i bezpieczniej, kiedy to np. kolega zdecyduje, jak mają spędzić czas czy jaką stronę internetową odwiedzić. Jednym słowem tracą kontrolę nad własnym życiem i pozbawione twojej opieki, pozwalają sobą sterować oraz wchodzić innym na głowę. Co zrobić, aby tak się nie stało?

Psycholog radzi

Nie narzucaj wszystkiego dziecku. Pozwól mu wybierać. Niech początkowo będą to wybory raczej proste i błahe. Pytaj przedszkolaka, w co chce się ubrać i co chce zjeść na śniadanie. Powinien być to jednak wybór kontrolowany przez ciebie. Tak będzie, gdy postawisz dziecko przed alternatywą. Pytaj np. "Czy chcesz dziś założyć czerwone skarpetki, czy czarne?", "Czy wypijesz szklankę mleka, czy pół?". W ten sposób dziecko będzie uczyć się wybierać to, co dla niego słuszne i najlepsze. Wpoisz mu też, że nie trzeba rezygnować ze swoich potrzeb, byle tylko zadowolić innych - także tych, nie zawsze życzliwych, których spotka na swojej drodze, kiedy ciebie nie będzie w pobliżu.

Nastolatkowi natomiast pozwól na towarzyskie wybory. Pamiętaj, że młodzież kieruje się innymi kryteriami niż ty. Nie oceniaj kolegów pociechy po ich wyglądzie, stopniach w szkole. Obserwuj jednak, czy znajomości dziecka nie wpływają negatywnie na jego zachowanie. Zwracaj uwagę na niepokojące zmiany. Mogą nimi być niegrzeczne odzywki wobec rodziców, dziwne przedmioty przynoszone do domu. Wówczas masz prawo ograniczyć wolność dziecka w zakresie wyboru kolegów, zabraniając po prostu spotkań z nimi. Pamiętaj jednak, by zawsze uzasadnić swoją decyzję.

Czytelne wartości

Tu naturalnie nasuwa się pytanie: "Jaką możemy mieć pewność, że dziecko podejmie słuszną decyzję?". Będzie to bardziej prawdopodobne, kiedy już od najmłodszych lat będziesz wyjaśniała mu, co jest dobre, a co złe, jakie zachowania akceptujesz, a jakie nie.

Psycholog radzi

Choć może to wydać się paradoksem, ale aby dziecko mogło rozsądnie korzystać ze swobody, musi od najmłodszych lat mieć wyraźnie postawione... granice. To właśnie w ten sposób przekazujesz mu, jakie zachowania są dobre, a jakich nie pochwalasz. Przykład? Załóżmy, że już od maleńkości będziesz wpajała synowi czy córce umiarkowany dystans do obcych. Dzięki temu, pozbawiony twojej kurateli - na podwórku, obozie, wyprawie z kolegami do kina, prawdopodobnie nie zaufa obcej osobie, która np. będzie miała wobec niego (niej) nie do końca uczciwe zamiary.

Ograniczenia, w miarę dorastania dziecka, oczywiście trzeba zmieniać. Dawać mu więcej przywilejów i możliwości decydowania o sobie. Ale uwaga! Jeśli chodzi o podstawowe wartości, które wyznajemy, nie możemy być ustępliwe. Zarówno maluch, jak i nastolatek, musi wiedzieć, że wolność nie sprowadza się np. do krzywdzenia innych (poniżania, bicia, prześladowania, wyśmiewania). Tu w żadnym razie nie możesz z dzieckiem negocjować ani ustępować. Obserwując takie zachowania dziecka, musisz zdecydowanie interweniować, znosząc np. część jego przywilejów. Taka forma kary uświadomi dziecku, że wolność nie oznacza zupełnego braku norm i ograniczeń.

Każdy może mieć swoje poglądy

Zapewne nadejdzie taki moment, kiedy dziecko zacznie polemizować i nie zgadzać się z twoimi poglądami oraz spojrzeniem na życie. Jeśli sprawy nie rozbijają się o wartości zasadnicze (szacunek dla innych, poszanowanie własności, uczciwość), musisz latorośli na to pozwolić.

Psycholog radzi

Nawet, kiedy od tego, co słyszysz, włos ci się na głowie jeży, przyjmuj poglądy dziecka bez większych emocji. Po pierwsze dlatego, że już za pół roku mogą... diametralnie się zmienić. Po drugie, jeśli nie pozwolisz dziecku na swobodne wypowiadanie myśli, może zamknąć się w sobie i wtedy niewiele będziesz o nim wiedziała.

Formułując niezależne opinie, twoja latorośl uczy się krytycznie oceniać świat. Dzięki temu jest szansa, że nie da się zwieść wszystkim pokusom, jakie niesie ze sobą dorastanie. Staraj się wręcz pogłębiać te umiejętności. W jaki sposób? Zapytaj od czasu do czasu dziecko, co sądzi na dany temat, czy zgadza się z tobą. Proś zawsze o rzeczowe argumenty. To nauczy dziecko dojrzale uzasadniać swoje poglądy.

Wysłuchując cierpliwie opinii dziecka, masz szansę... na nie wpłynąć. Stajesz się dla pociechy partnerem do rozmowy, podczas której możesz skłonić ją do dalszych analiz, a nawet wytłumaczyć, że rzeczywistość nie zawsze jest taka, jak się wydaje.

Poszanowanie prywatności

Chcesz wiedzieć o dziecku wszystko. To proste, kiedy ma kilka lat i z każdym problemem przybiega do ciebie. Ale to się kiedyś kończy. Prawo do dyskrecji, a nawet do zachowania tajemnic to przejaw wolności, na który powinnaś pozwolić swojemu dziecku.

Psycholog radzi

Nie zadawaj dziecku zbyt wielu pytań. W pewnym wieku - szczególnie nastolatki - odbierają to jako wtargnięcie w ich życie. Kiedy na przykład pociecha wraca ze szkoły, nie zasypuj jej od razu gradem pytań: "Jak klasówka z biologii?", "Co zjesz na obiad?", "Czy gdzieś dzisiaj wychodzisz?". Lepiej powiedzieć: "Cześć, kochanie. Cieszę się, że już jesteś". Nie obawiaj się, że dziecko odbierze to jako wyraz braku twojego zainteresowania. Wręcz przeciwnie. Poczuje, że traktujesz je jak dorosłego i samo zacznie mówić oraz otwierać się przed tobą.

Nie powinnaś też szperać w rzeczach dziecka, czytać jego korespondencji, podsłuchiwać rozmów telefonicznych. Od tej reguły jest jednak wyjątek. Masz prawo do takich zachowań, kiedy zauważysz u dziecka niepokojące zmiany, np. podejrzewasz, że bierze narkotyki. Wtedy powinnaś wręcz zajrzeć do jego plecaka, szuflady biurka, kieszeni kurtki. Gdy coś znajdziesz, porozmawiaj o tym z dzieckiem. Zażądaj wyjaśnień, ale powiedz też, dlaczego naruszyłaś prywatność pociechy.

źródło: www.dziecko.interia.pl